Atatürk’ü seviyorum ama Atatürkçüleri sevmiyorum…!

Bazen insanın yaşamaktan bile istifa edesi geliyor gördükleri ve bu yaşadıkları karşısında, ama zor da olsa bu yaşamak denilen mefhum şey zora ki de olsa ayak uydurmaya gayret gösteriyoruz işte böyle mecburiyetten ziyade. Yaşamak, karanlık gecelere rağmen, buğulanmış pencere camına güneşi çizebilmektir bazen benim sürekli yapmayı denediğim gibi…

İnsanın yaşarken kıymetini bilmeyenlerin bugün Ata’sını özlemiş gibi yaparak maske değiştirmeleri gibi onun portresini buğulu camlara çizme yarışına girmeleri beni bazen insanlığımdan uzaklaştırıyor. Dün 10 Kasım 2014 ve Türkiye Cumhuriyeti Devleti kurucusu yüce insan ATATÜRK’ün vefatının yıldönümü. Ne var ki sabah saatlerindeki resmi tören ve bu törenin ardından alternatif bir tören daha düzenleniyor Cumhuriyet Meydanında Cumhuriyet Halk Partililerce.

Her iki merasime de diyecek tek lafım yok, ancak katılımcılara ve katılmayanlara bakıyorum öfkeleniyorum, gülüyorum, sinirleniyorum, debeleniyorum ama nafile. Seçilirken kongrelerde Cumhuriyet’ten ve Atatürk’ten dem vururken ağızları köpüren sivil toplum kuruluşlarının Başkanlarını dün benim gibi çok kişi Cumhuriyet Meydanında göremedi, göremedik. Şimdi bunların isimlerini birer birer bu köşeden ifşa etmeye kalksam hedef tahtasına ilk oturtulan ben olurum hiç şüphesiz. Kaldı ki bu dediklerimin dünkü anma törenine katılmamak için mutlaka ve mutlaka çok önemli mazeretleri vardır. Ya diğerlerine ne demeli, öyleleri var ki cinsiyet belirtmeden ve ayırmadan kayırmadan diyorum ki adeta anma törenine değil de çok af buyurun podyuma çıkar gibi gelmişler meydana…!

Dün Öğretmenevi emekli ancak senden benden daha aşırı Kemalist, Atatürkçü ve bir o kadar da Cumhuriyetçi geçinen öğretmenlerle hınca hınç dolu, ancak bu Atatürkçüler zahmet edip okey masasından kalkıp Atatürk’e saygı için meydana inemiyorlar yazık. İşte bu Atatürkçüler okullarında, sınıflarında kendilerince Atatürkçü gençlik yetiştiriyorlar. Dünkü anma merasiminde benim gibi çok kişi simitçiyi, taksiciyi, kundura boyacısını, Atasına için saygı duruşunda bulunduklarını gördü ama öğretmenleri maalesef benim gibi göremedi. Ama bu öğretmenlere de sorarsanız bu törene gelmemek için gerçekten mazeretleri vardır, sonra ya çifte dönerken diğer öğretmen sarı beşliyi çekip eli bitirirse öyle değil mi…!

Arabanın arka camına Atatürk resmi çizdirmekle, koluna, kulağına, baldırına, bacağına Atatürk dövmesi yaptırmakla Atatürkçü olunuyorsa vay sizin gibi Atatürkçülerin haline. Yazının tepesinde de dediğim gibi bu saydıklarım Atatürkçüyse ben değilim arkadaş, ben Atatürk’ü seviyorum ama bunlar gibi Atatürkçüleri açıkça ifade edeyim ki SEV-Mİ-YO-RUM…

Hani nasıl herhangi bir yere mescit ya da cami yapılmaya kalkışılsa işte o zaman birileri ;

“Yetişiiiin laiklik elden gidiyoooor, din devleti geliyooooor, Cumhuriyet yok ediliyoooor, Atatürkçülük ziyan oluyoooor….!”

Diye feryat figan edenler var ya işte bu feryadı körükleyenler işte bu benim saydığım göstermelik Atatürkçü ve Cumhuriyetçilerdir ve korkarım ki Atatürkçülüğü bitirecek olanlar da bu zavallılardır.

Zavallı diyorum, zira bunların Atatürkçülüğün arkasına sığınmak ve saklanmaktan başka bir icraatları zaten ezelden beri yoktu şimdi hiç kalmadı. İstisnalar hariç bu örnek verdiklerim kendi dışkılarına bile muhalefet ki gerçek Atatürkçüleri gölgede bırakmaktan başka ürettikleri bir şey de yok…! Ürettikleri ve sindirim sisteminden geçirebildikleri tek şey O ŞEY…!